Każda sprawa sądowa jest indywidualna i tym samym indywidualne jest podejście Sądu. W każdym razie dlamnie jasne jest to co przeczytałam cytuję:"W nawiązaniu do pytania w sprawie możliwości prowadzenia egzekucji komorniczej lub administracyjnej ze świadczeń wypłacanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, Departament Prawa Pracy MPiPS, uwzględniając stanowisko przedstawione przez Ministerstwo Sprawiedliwości, informuje, że ustawa z 4 marca 1994 o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm., dalej ustawa o zfśs) nie reguluje zasad postępowania z przyznanymi pracownikowi świadczeniami socjalnymi w przypadku prowadzenia egzekucji z jego wynagrodzenia i innych świadczeń otrzymywanych od pracodawcy. W myśl zasady określonej w art. 12 ust. 2 tej ustawy środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie podlegają egzekucji, z wyjątkiem przypadków, gdy egzekucja jest prowadzona w związku z zobowiązaniami funduszu."I to "Jaki skutek ma ta opinia MPiPS? Do niedawna organ egzekucyjny (komornik i najczęściej naczelnik urzędu skarbowego) nie musiał wystawiać osobnego zajęcia na świadczenia z zfśs. Wystarczyło to dotyczące wynagrodzenia za pracę, aby pracodawca wszedł też na ratę pożyczki z natomiast obecne stanowiska MPiPS i MS, komornik musi mieć odrębny tytuł wykonawczy, bo świadczenia z zfśs nie powinny być traktowane jako składnik wynagrodzenia w rozumieniu art. 881 § 2 że świadczenia finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowią pomoc socjalną dla pracownika i jego rodziny. Przyznawanie i wysokość ulgowych usług i świadczeń z tego funduszu zależy od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej, czyli kryteriów o wyłącznie pozapłacowym charakterze" Cytuj
Zaliczka to pieniądze dla komornika, którymi musi płacić na zewnątrz, gotówką np. za udzielone mu informacje o dłużniku ( np. ZUS, Urząd Skarbowy, Urząd Gminy, zapłata za listy itd). To zupełnie co innego niż opłata, która jest wynagrodzeniem komornika za określoną czynność. żadnego! Należy napisać do obu organów pismo o zaistniałym zbiegu egzekucji i czekac na ustalenie przez sąd jednego , do łącznego prowadzenia sprawy. Do tego czasu dokonywac potrąceń i do czasu rozstrzygnięcia przez sąd , nie wysyłać pieniędzy nikomu, tylko deponowac u siebie. Po otrzymania decyzji przekazać je właściwemu komornikowi Cytuj Re: Mandat, Urząd Skarbowy i komornik 1. Komornik może zająć na poczet kary/wierzytelności mienie, które należy do Ciebie. 2. Nie ma obowiązku wpuszczania kogokolwiek do mieszkania, chyba że ma nakaz sądowy. 3. A poza tym ściąganiem mandatów zajmuje się poborca skarbowy, nie komornik, a to jest różnica. Dzień dobry, jak sprawdzić, czy komornik zajął zwrot podatku? bo czekamy i czekamy i nic z Urzędu Skarbowego nie przychodzi, a w tamtym roku mieliśmy zwrot z Urzędu Skarbowego już dawno w portfelu. Czy opóźnienie może być spowodowane małym długiem, który mamy? Była to pożyczka z parabanku, na którą nie mamy środków, żeby ją spłacić. Czy urząd skarbowy informuje o zajęciu komorniczym? ewentualnie jak sprawdzić, czy komornik zajął zwrot podatku? Zajęcie przez komornika wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku jest najbardziej lubianą formą egzekwowania długów przez komorników, bo jest szybkie i łatwe. Jeśli macie egzekucję komorniczą, to wielce prawdopodobne, że to właśnie komornik zajął zwrot z US. Wystarczy, że komornik wyśle do Urzędu Skarbowego wezwanie do potrącania zajętej wierzytelności i nakaże naczelnikowi Urzędu Skarbowego przekazanie jej na rachunek komorniczy, lub do depozytu Skarbu Państwa. Jak sprawdzić, czy komornik zajął zwrot podatku?Czy komornik informuje o zajęciu zwrotu podatku?Czy urząd skarbowy informuje o zajęciu komorniczym Jedyną drogą, aby dowiedzieć się, dlaczego pieniądze z Urzędu Skarbowego za zwrot podatku jeszcze do Was nie dotarły, jest nawiązanie kontaktu z Urzędem Skarbowym, w którym składana była deklaracja PIT. Należy więc wybrać numer telefonu, dzięki któremu połączycie się z księgowością Urzędu Skarbowego, tam udzielą Wam wszystkich potrzebnych informacji. Aby znaleźć właściwy numer telefonu do Waszego Urzędu Skarbowego, można użyć wyszukiwarki na stronie: Okres, w którym Polacy otrzymują zwrot nadpłaconego podatku z Urzędu Skarbowego, jest okresem żniw dla każdego komornika w Polsce, zajęcie wierzytelności dłużnika wobec organu podatkowego jest najczęściej stosowanym wnioskiem egzekucyjnym! Więc spodziewajcie się, że być może komornik zajął zwrot podatku. Czy komornik informuje o zajęciu zwrotu podatku? W tym momencie warto przywołać tu art. 896 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania cywilnego, z którego jasno wynika, iż w celu zajęcia zwrotu podatku, komornik wzywa dłużnika wierzytelności (Urząd Skarbowy), aby należnego od niego świadczenia nie przekazywał dłużnikowi, ale złożył je komornikowi lub na rachunek depozytowy Ministra Finansów. Natomiast dalej przeczytamy, że: Komornik zawiadomi dłużnika, że nie wolno mu odbierać żadnego świadczenia ani rozporządzać zajętą wierzytelnością i ustanowionym dla niej zabezpieczeniem; A więc komornik pisemnie poinformuje dłużnika o zajęciu zwrotu podatku. Czy urząd skarbowy informuje o zajęciu komorniczym Urząd Skarbowy nie informuje o zajęciu zwrotu podatku, obowiązek poinformowania Was o zajęciu ma komornik sądowy, który zajęcia dokonał. Powinniście zostać poinformowani przez komornika listownie. Wniosek do US o zwrot nadpłaty podatku Wniosek o zwrot nadpłaty podatku Wniosek o zajęcie wierzytelności dłużnika w Urzędzie Skarbowym Wniosek o zajęcie wierzytelności dłużnika w Urzędzie Skarbowym Wybrane specjalnie dla Ciebie: Czy Urząd Skarbowy ma prawo przelać zwrot podatku na konto komornika?? Nadpłacony podatek do Urzędu Skarbowego a zajęcie komornicze Dług w Urzędzie Skarbowym i odsiadka? Komornik zabrał zwrot podatku z Urzędu Skarbowego Czy komornik może zabrać zwrot podatku z urzędu skarbowego? Oceń mój artykuł: (1 votes, average: 5,00 out of 5)Loading... Odpowiedź jest złożona. Kwestia komunikacji pomiędzy Revolut a urzędem skarbowym budzi coraz większe zainteresowanie użytkowników tej aplikacji – i słusznie. Revolut udostępnia klientom możliwość zarobienia na lokatach, a urząd skarbowy jest organem żywo zainteresowany tym ile i w jakim czasie obywatel uzyskuje przychodu. Urząd skarbowy w chwili otrzymania zajęcia komorniczego na wierzytelności podatnika staje się podmiotem postępowania egzekucyjnego. Mimo zarzutów podatnika fiskus nie jest uprawniony do kontrolowania legalności działań komornika, bo organ ten nie jest podmiotem tego postępowania – w taki oto sposób fiskus tłumaczył, dlaczego naczelnik urzędu skarbowego przekazał należny podatnikowi zwrot nadpłaty podatku komornikowi, mimo że ten umorzył już postępowanie egzekucyjne. Urząd skarbowy przelał pieniądze podatnika na konto komornika mimo umorzonej egzekucji W lutym 2018 r. podatnik złożył w urzędzie skarbowym zeznanie PIT-37 za 2017 r. Trzy miesiące później do urzędu skarbowego wpłynęło zawiadomienie od komornika sądowego o zajęciu przypadających podatnikowi wierzytelności. W październiku 2018 r. podatnik złożył korektę zeznania, w której wykazał kwotę należnego mu na mocy tego rozliczenia zwrotu z tytułu nadpłaconego podatku. Zgodnie z art. 77 § 2 Ordynacji podatkowej naczelnik urzędu skarbowego miał trzy miesiące na zwrot podatnikowi kwoty nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zamiast tego już w listopadzie 2018 r. przekazał całą tę nadpłatę komornikowi w ramach ww. zajęcia i poinformował o tym podatnika. W marcu 2019 r. przebywający w areszcie śledczym podatnik zwrócił się do naczelnika urzędu skarbowego o udzielenie informacji, co stało się z należnym mu zwrotem. Organ odpowiedział, że wynikającą z korekty deklaracji podatkowej nadpłatę przekazał na zajęcie komornicze. W kwietniu podatnik wezwał naczelnika urzędu skarbowego do zwrotu nadpłaty wraz z odsetkami. W swoim piśmie uzasadnił, że organ nie mógł w listopadzie 2018 r. przekazywać komornikowi wskazanej wierzytelności, skoro ten sam komornik we wrześniu 2018 r. umorzył prawomocnie postępowanie egzekucyjne. Organowi wystarczyły deklaracje komornika i dokonane w maju zajęcie Naczelnik zwrócił się dwukrotnie do komornika z zapytaniem, czy na dzień przekazania przedmiotowej nadpłaty będące jego podstawą zajęcie było aktualne. Komornik odpowiedział twierdząco, informując jednocześnie, że nadpłata została zaksięgowana na konto powstałych kosztów egzekucyjnych w prowadzonym przez niego postępowaniu egzekucyjnym. W obliczu tego naczelnik urzędu skarbowego w lipcu 2019 r. odmówił podatnikowi uwzględnienia jego wniosku o zwrot. Podatnik odwołał się do organu drugiej instancji, dołączając do odwołania postanowienie komornika z września 2018 r., w którym komornik umorzył postępowanie egzekucyjne obejmujące sporne zajęcie. Dyrektor izby administracji skarbowej uznał jednak za zasadne utrzymać w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Oświadczył, że z chwilą wpływu zajęcia od komornika to on, jako sądowy organ egzekucyjny, przejmuje prawo do rozporządzania objętym zajęciem składnikiem majątkowym zobowiązanego. Nazwał organ podatkowy w tej sytuacji poddłużnikiem czy też trzeciodłużnikiem, zobligowanym do spełnienia ciążącego na nim długu w postaci nieprzekazywania wierzytelności zobowiązanemu podatnikowi, a do wydania jej sądowemu organowi egzekucyjnemu. Zajęcie na wierzytelności obecnej, jak i zrodzonej do roku później Organ odwoławczy podniósł również, że zgodnie z art. 902² § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (dalej „ zajęcie wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku obejmuje również wierzytelności przyszłe, wynikające z nadpłaty lub zwrotu powstałych w ciągu roku od dnia dokonania zajęcia. Dlatego też naczelnik urzędu skarbowego musiał przekazać komornikowi należną podatnikowi z tytułu nadpłaty wierzytelność do wysokości kwoty widniejącej na dokonanym przez komornika zajęciu. Organ nic nie może, bo jest „za, a nawet przeciw”, czyli jest i nie jest podmiotem postępowania Dodatkowo organ drugiej instancji w rewanżu na zarzut oparcia ustaleń organów podatkowych na fałszywym materiale dowodowym przedstawionym przez komornika odparł, że badanie zasadności zajęcia w postępowaniu egzekucyjnym nie należy do kompetencji organów podatkowych. Mimo to naczelnik urzędu skarbowego wystąpił dwukrotnie do komornika z zapytaniem o aktualność zajęcia w dniu przekazywania mu nadpłaty przez tego naczelnika. Jednocześnie organ nie otrzymał do dnia jej przekazania żadnego postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego. Dlatego nie miał podstaw ani uprawnień, by podważać ciążący na nim z mocy prawa nakaz przekazania wierzytelności sądowemu organowi egzekucyjnemu. W związku z tym doradził podatnikowi, że jeśli nie zgadza się on z takim stanem rzeczy, to może dochodzić swych praw jedynie poprzez zaskarżenie do sądu rejonowego czynności komornika na mocy przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, bo jak wytłumaczył dyrektor izby administracji skarbowej: „…organ podatkowy nie jest uprawniony do kontrolowania legalności postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez komornika sądowego, ani też kwestionowania tytułu wykonawczego, w oparciu o który dokonano zajęcia. Organ podatkowy nie jest bowiem stroną postępowania w tym przypadku a jedynie dłużnikiem zajętej wierzytelności” (wyrok WSA w Szczecinie z 12 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 872/19). Tyle że ten sam organ odwoławczy poinformował wcześniej podatnika, iż: „Organ podatkowy natomiast, w momencie otrzymania takiego zajęcia wierzytelności staje się dłużnikiem zajętej wierzytelności, zwanym także poddłużnikiem czy trzeciodłużnikiem. Czyli jest podmiotem, od którego podmiot wskazany w tytule wykonawczym jako zobowiązany może żądać spełnienia świadczenia na jego rzecz i od momentu zajęcia tej wierzytelności przez komornika zyskuje status podmiotu postępowania egzekucyjnego” (sygn. akt I SA/Sz 872/19). Pokrycie kosztów komorniczych Podatnik wniósł skargę na tak sprzecznie w sobie uzasadnioną decyzję organu odwoławczego. Prócz faktu umorzenia postępowania egzekucyjnego podniósł również, że organ drugiej instancji nie zweryfikował przy podejmowaniu swojej decyzji wskazanej przez podatnika okoliczności, że w prowadzonej sprawie karnej ten sam komornik przesłał prokuraturze pismo, w którym poinformował, że sprawa, której dotyczyło zajęcie, została prawomocnie umorzona i nie było żadnych kosztów. Podatnik pytał więc, jakie rzekomo koszty miał temu komornikowi zwracać. Czy umorzenie egzekucji nie ma żadnego znaczenia? Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 12 marca 2020 r. uchylił zaskarżoną decyzję. Jako podstawę swego rozstrzygnięcia przyjął brak zachowania przez dyrektora izby administracji skarbowej zasady dwuinstancyjności postępowania poprzez nieodniesienie się do podniesionego przez skarżącego stanu faktycznego, w którym naczelnik urzędu skarbowego przekazał komornikowi należny podatnikowi zwrot nadpłaty, mimo wcześniejszego umorzenia postępowania egzekucyjnego przez tego komornika. Sąd stwierdził, że organ pierwszej instancji wydał swoją decyzję w oparciu o własną analizę prawa i deklaracje uzyskane od komornika. Ale organ drugiej instancji miał już do dyspozycji dokument przedłożony przez podatnika, potwierdzający, że zajęcie przedmiotowego zwrotu zostało uchylone. Sąd orzekł, że organ odwoławczy powinien ocenić, jaki wpływ na możliwość przekazania przez organ podatkowy spornego zwrotu ma fakt, iż w dniu jego przekazania postępowanie egzekucyjne było umorzone. Wskazał organowi, by ten, ponownie rozpoznając sprawę, wypowiedział się w tej kwestii. Sąd chciał, aby organ uargumentował, dlaczego mimo umorzenia postępowania egzekucyjnego we wrześniu 2018 r. naczelnik urzędu skarbowego nie przekazał podatnikowi wykazanej przez niego do zwrotu nadpłaty w październiku 2018 r., za to później, w listopadzie 2018 r. przesłał ją do komornika. WSA chciał ponadto, by organ drugiej instancji wyjaśnił, na podstawie jakich regulacji wystarczającym do takiego działania było samo zajęcie komornicze dokonane w maju 2018 r., a bez znaczenia pozostaje jego umorzenie. Polecamy: Przedsiębiorca w kryzysie (PDF) Przelew na podstawie zajęcia, którego już nie było Sąd, choć przychylił się do skargi podatnika, nie rozstrzygnął jednak najważniejszej kwestii: czy dla przekazania wierzytelności organowi egzekucyjnemu wystarczające jest samo dokonanie jej zajęcia (z uwagi na przepis art. 902² § 1 stanowiący, że zajęcie wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku obejmuje także wierzytelności przyszłe, powstałe w ciągu kolejnego roku), bez względu na to, czy postępowanie egzekucyjne zostało wcześniej umorzone, czy nie. Ustosunkowanie się do tej kwestii prawnej przez organ podatkowy i ewentualne, późniejsze ustosunkowanie się przez sąd, w przypadku wniesienia skargi przez podatnika stanowić będzie bardzo ważne rozstrzygnięcie. Jednak już teraz można podać w wątpliwość bądź całkowicie podważyć stanowisko organów podatkowych. Wystarczy bowiem sięgnąć do regulacji art. 826 określającej skutek umorzenia postępowania egzekucyjnego. Przepis ten stanowi, że co prawda, nie pozbawiając wierzyciela możliwości wszczęcia ponownej egzekucji w sytuacji dalszego istnienia długu, to jednak: „Umorzenie postępowania egzekucyjnego powoduje uchylenie dokonanych czynności egzekucyjnych…”. Z kolei za art. 759 § 1 „Czynności egzekucyjne są wykonywane przez komorników z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów”. Zgodnie natomiast z art. 896 § 1: „Do egzekucji z wierzytelności komornik przystępuje przez jej zajęcie”. Skoro więc w niniejszej sprawie komornik, umarzając postępowanie egzekucyjne we wrześniu 2018 r., uchylił zajęcie z maja 2018 r., to w dacie przekazania komornikowi należnej podatnikowi wierzytelności, czyli w listopadzie 2018 r., nie istniała podstawa prawna, która by do takiego przekazania uprawniała. Jak sam zresztą stwierdził dyrektor izby administracji skarbowej, broniąc stanowiska organów: „W sytuacji, gdy komornik dokona zajęcia wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku, a w urzędzie skarbowym złożone będzie zeznanie roczne z wykazaną nadpłatą, naczelnik urzędu zobowiązany jest do przekazania, do wysokości kwoty widniejącej na zajęciu, nadpłaty z zeznania rocznego” (sygn. akt I SA/Sz 872/19). Należałoby więc zadać naczelnikowi pytanie: do jakiej kwoty, i widniejącej na czym, przekazał nadpłatę, skoro zajęcia już nie było? radca prawny Robert Nogacki Kancelaria Prawna Skarbiec Telefony. Źródło: Urząd Skarbowy w Dzierżoniowie. Numer telefonu do umówienia wizyty w urzędzie : 74 832 84 18 (podany nr telefonu służy wyłącznie do umówienia wizyty w urzędzie skarbowym) Komornicy sądowi nie wykonują samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Tym samym komornicy nie podlegają opodatkowaniu VAT. Tak uznał Minister Finansów w wydanej 15 kwietnia 2019 r. interpretacji ogólnej (nr Prezentujemy poniżej pełną treść tej interpretacji. Działając na podstawie art. 14a § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w celu zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe, wyjaśniam co następuje. 1. Opis zagadnienia, w związku z którym jest dokonywana interpretacja przepisów prawa podatkowego. Niniejsza interpretacja dotyczy statusu komorników sądowych wykonujących czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym jako podatników podatku od towarów i usług w świetle przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm. - dalej: „ustawa o VAT”) po wejściu w życie ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. z 2018 r. z późn. zm. - dalej: „ oraz ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 770, z późn. zm. - dalej: „ 2. Wyjaśnienie zakresu oraz sposobu stosowania interpretowanych przepisów prawa podatkowego do opisanego zagadnienia wraz z uzasadnieniem prawnym. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednocześnie w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Podkreślić tu należy, że świadczeniem usług,o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa (art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT). Powyższe czynności podlegają opodatkowaniu, jeżeli są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jednocześnie ust. 3 wskazuje czynności, których nie uznaje się za wykonywaną działalność gospodarczą. Użyta na potrzeby podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej jest tożsama z definicją zawartą w art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z str. 1, z późn. dalej: „Dyrektywa 2006/112/WE). W świetle powyższych regulacji w celu ustalenia statusu komorników sądowych jako podatników podatku od towarów i usług w pierwszej kolejności należy ustalić, czy wykonują oni samodzielnie działalność gospodarczą. Mając na uwadze szeroki zakres pojęcia działalności gospodarczej oraz to, że komornikowi przysługuje wynagrodzenie prowizyjne, proporcjonalne do wysokości uzyskanych opłat egzekucyjnych, kluczowe z punktu widzenia określenia statusu komorników jest ustalenie, czy komornicy sądowi wykonują określone w przepisach (Odnośnie poprzedniego stanu prawnego zob. interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. nr - Dz. Urz. Ministra Finansów z 15 czerwca 2015 r. - poz. 41) obowiązki w sposób niezależny (samodzielny). W tym kontekście należy zauważyć, że stosownie do art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy. Dokonując oceny statusu prawnopodatkowego komorników na tle art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT należy mieć na uwadze również brzmienie ww. art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE. Przy ocenie istnienia więzów prawnych między komornikiem a Skarbem Państwa uwzględnić należy, że działa on co do zasady na terenie swojego rewiru (art. 8 ust. 1 i nie wolno mu odmówić przyjęcia sprawy, do prowadzenia której jest właściwy (art. 9 ust. 1 Dodatkowo komornik podlega daleko idącym ograniczeniom w zakresie przyjmowania spraw spoza rewiru, albowiem może przyjmować sprawy jedynie w granicach apelacji (art. 10 ust. 1 i jedynie w razie wykazania się należytą sprawnością i skutecznością prowadzonych postępowań (art. 10 ust. 4 - 6 Dodatkowo należy zaznaczyć, że od dnia złożenia ślubowania komornika łączy stosunek podległości służbowej z prezesem sądu, przy którym działa (art. 17 ust. 6 Prezes ten stwierdzając nieprawidłowości w działalności komornika może go odsunąć na okres miesiąca od czynności (art. 22 ust. 1 Prezes kontroluje korzystanie przez komornika z prawa do wypoczynku (art. 39 w zw. z art. 41 którego zakres określa ustawa odsyłając w tym zakresie do stosownych przepisów Kodeksu pracy. Wiąże się to z obowiązkiem usprawiedliwiania przez komornika każdorazowej nieobecności na służbie (art. 41 ust. 3 To do prezesa sądu rejonowego należy również prawo ustanawiania zastępcy komornika na czas nieobecności komornika (art. 43 oraz prowadzenie wykazu służbowego, w którym te nieobecności są odnotowywane (art. 41 ust. 1 Dodatkowo komornicy podlegają zarządzeniom prezesa sądu przy którym działa (art. 176 ust. 3 oraz zaleceniom powizytacyjnym i polustracyjnym pozostałych organów, przy czym nadzór ten ma charakter bieżący i stały. Prezes sądu rejonowego, przy którym działa komornik ma również prawo badania, czy pobierane przez komornika należności są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa (art. 175 ust. 1 pkt 7 oraz wydawania wiążących zarządzeń pokontrolnych w tym przedmiocie. Również w zakresie, w jakim wytyczne organów nadzoru administracyjnego dotyczą przepisów ustawy o komornikach sądowych, są one wiążące dla komornika (art. 168 ust. 3 i 4 art. 169 ust. 1 oraz art. 170 Przepisy wprowadziły również istotne zmiany w zasadach wynagradzania komorników sądowych. Obecnie komornicy otrzymują wynagrodzenie prowizyjne. Wysokość wynagrodzenia komorników stanowić ma pochodną sumy opłat uzyskanych w danym roku kalendarzowym, obliczaną według degresywnych stawek. Dodatkowo zgodnie z art. 36 ust. 2 Skarb Państwa jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności solidarnie z komornikiem. Tym samym komornik sądowy nie ponosi wyłącznie samodzielnie odpowiedzialności z tytułu prowadzonej działalności. Wskazane powyżej daleko idące zmiany w zasadach prowadzenia działalności przez komorników sądowych, oceniane całościowo, powodują, że należy uznać, że komornicy sądowi nie wykonują samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Na powyższą kwalifikację nie ma wpływu okoliczność, że w świetle art. 33 ust. 3 do komorników stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Dla celów opodatkowania podatkiem VAT stosuje się bowiem regulacje krajowe oraz unijne, które mają charakter autonomiczny względem zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym komornicy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z upoważnienia Ministra Finansów interpretację podpisał Wojciech Śliż, Dyrektor Departamentu Podatku od Towarów i Usług w Ministerstwie Finansów Polecamy: Biuletyn VAT Polecamy: VAT 2019. Komentarz UWbvz.